วันปีใหม่

                                

           วันที่ ๑ มกราคม ทุกคนทั่วทุกมุมโลกต่างรู้กันดีว่า เป็นวันขึ้นปีใหม่ แต่จะมีกี่คนที่จะรู้ว่า "กว่าจะกำหนดให้วันที่ ๑ มกราคม เป็นวันขึ้นปีใหม่ที่ตรงกันทั่วโลกนั้นมีประวัติศาสาตร์อันยาวนาน" ทั้งนี้พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน ได้ให้ความหมายของคำว่า

     " ปี" ไว้ว่า "เวลา ชั่วโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ครั้งหนึ่งราว ๓๖๕ วัน  หรือ เวลา ๑๒ เดือนตามสุริยคติ"

     นายสรรค์สนธิ บุณโยทยาน ผู้เชี่ยวชาญทางดาราศาสตร์ และผู้เขียนหนังสือสุริยปฏิทินพันปี บอกว่า แทบไม่น่าเชื่อว่าบรรพชนในอดีต ที่วันๆสาละวนอยู่กับการหาอยู่หากินตามธรรมชาติ อาวุธประจำกายที่วิเศษสุดก็คือขวานหินอันเดียว สามารถสร้างปฏิทินจากดวงดาวอันไกลโพ้น ตามหลักฐานทางโบราณคดีท่านเหล่านั้นรู้จักปฏิทินก่อนการประดิษฐ์ตัวอักษร พวกเขาใช้ข้อมูลดาราศาสตร์เป็นเครื่องมือในการกำหนดช่วงเวลา โดยอ้างอิงกับสิ่งที่เห็นบนท้องฟ้าได้แก่ ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ ดาวเคราะห์ และแม้กระทั่งดาวฤกษ์ ใช้ก้อนหินขนาดใหญ่เรียงตัวกันเป็นสัญลักษณ์ เช่น กองหินลึกลับ สโตนจ์เฮ้นจ์ (Stonehenge) ที่ประเทศอังกฤษ

ความหมาย

ความหมายของวันขึ้นปีใหม่ ตามพจนานุกรม ฉบับราชตบัณฑิตยสถาน ให้ความหมายของคำว่า " ปี" ไว้ดังนี้ ปี หมายถึง เวลา ชั่วโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ครั้งหนึ่งราว 365 วัน : เวลา 12 เดือนตามสุริยคติ 

ความเป็นมา

ในอดีต วันขึ้นปีใหม่ของไทยได้มีการเปลี่ยนแปลงมาแล้ว 4 ครั้งคือ ครั้งแรกถือเอาวันแรม 1 ค่ำ เดือนอ้าย เป็นวันขึ้นปีใหม่ซึ่ง ตรงกับเดือนมกราคม ครั้งที่ 2 กำหนดให้วันขึ้นปีใหม่ตรงกับวันขึ้น 1 ค่ำ เดือน 5 ตามคติพราหมณ์ ซึ่งตรงกับเดือนเมษายน 

การกำหนดวันขึ้นปีใหม่ใน 2 ครั้งนี้ ถือเอาทางจันทรคติเป็นหลัก ต่อมาได้ถือเอาทางสุริยคติแทน โดยกำหนดให้วันที่ 1 เมษายน เป็นวันขึ้นปีใหม่ ตั้งแต่ พ.ศ.2432 เป็นต้นมา 

อย่างไรก็ตาม ประชาชนส่วนใหญ่โดยเฉพาะตามชนบทยังคงยึดถือเอาวันสงกรานต์เป็นวันขึ้นปีใหม่อยู่ ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองมาเป็นระบอบประชาธิปไตย ทางราชการเห็นว่าวันขึ้นปีใหม่วันที่ 1 เมษายน ไม่สู้จะมีการรื่นเริงอะไรมากนัก สมควรที่จะฟื้นฟูขึ้นมาใหม่ จึงได้ประกาศให้มีงานรื่นเริงวันขึ้นปีใหม่ในวันที่ 1 เมษายน 2477 ขึ้นในกรุงเทพฯเป็นครั้งแรก

การจัดงานวันขึ้นปีใหม่ที่ได้เริ่มเมื่อวันที่ 1 เมษายน ได้แพร่หลายออกไปต่างจังหวัดในปีต่อๆ มา และในปี พ.ศ.2479 ก็ได้มีการจัดงานรื่นเริงปีใหม่ทั่วทุกจังหวัด วันขึ้นปีใหม่วันที่ 1 เมษายน ในสมัยนั้นทางราชการเรียกว่า วันตรุษสงกรานต์

ต่อมาได้มีการพิจารณาเปลี่ยนวันขึ้นปีใหม่อีกครั้งหนึ่ง โดยคณะรัฐมนตรีได้แต่งตั้งคณะกรรมการขึ้น ซึ่งมีหลวงวิจิตรวาทการเป็นประธานกรรมการ ที่ประชุมมีมติเป็นเอกฉันท์ให้เปลี่ยนวันขึ้นปีใหม่เป็นวันที่ 1 มกราคม โดยกำหนดให้วันที่ 1 มกราคม 2484 เป็น วันขึ้นปีใหม่เป็นต้นไป

Happy New Year

กิจกรรมในวันปีใหม่

วันที่ 1 มกราคม ของทุกปี จะมีการทำบุญตักบาตรและอุทิศส่วนกุศลผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ฟังเทศน์ ปล่อยปลา ปล่อยนก อวยพรซึ่งกันและกัน หรืออาจจะส่งการ์ดบัตรอวยพร ของขัวญไหว้ผู้ใหญ่เพื่อรับพร และสรงน้ำพระพุทธรูป ประดับธงชาติ และจะเตรียมทำความสะอาดบ้าน และที่พักอาศัย

การทำบุญตักบาตร

การแลกของขวัญ

รักพ่อที่สุดในโลก

รักพ่อที่สุดในโลก

              พ่อผู้ให้กำเนิดแก่ตัวเรา                          พ่อผู้เฝ้าดูแลเอาใจใส่

           พ่อผู้คอยอุ้มชูเราด้วยใจ                               พ่อผู้ไม่เคยเหินห่างจากเราไป

          พ่อผู้คอยปลอบโยนยามเราเศร้า                   พ่อผู้คอยขัดเกลาไม่ไปไหน

          พ่อผู้คอยดูแลอยู่ใกล้ใกล้                              พ่อผู้มอบดวงใจให้แก่เรา

ในชีวิตหนึ่งๆของคนเรา จะมีสักกี่คนที่จะรัก และทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิตให้กับเรา ห่วงใยเรา ดูแลเรา ให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่เรา ให้ชีวิตแก่เรา

ยามที่เราเกิดมาพ่อให้กำลังใจให้เรามีชีวิตรอดออกมา พ่อคุยกับเราแม้จะฟังเราพูดไม่รู้เรื่อง พ่อคอยปลอบโยนเรายามที่เราร้องไห้หวาดกลัว พ่อคอยป้อนน้ำป้อนข้าวให้เรายามที่เราหิว พ่อต้องตื่นมายามดึกดื่นเพื่อดูว่าเราหลับดีหรือเปล่า พ่อต้องทำงานตรากตรำเพื่อหาเงินมาให้แก่เรา พ่อต้องตื่นแต่เช้ากลับบ้านดึกเพื่อเรา พ่อต้องทำตามสิ่งที่เราบอกเราต้องการ พ่อหาทุกสิ่งทุกอย่างมาให้แก่เรา พ่อคอยรับส่งเราไปโรงเรียนทุกวัน พ่อคอยดุว่าเราตีเรายามที่เราดื้อดึง พ่อต้องร้องไห้อยู่ในใจยามที่ดุว่าเรา พ่อดูแลเอาใจใส่เราทุกอย่าง พ่อแม้ยามป่วยก็ยังห่วงใยเรา พ่อให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่เรา

พ่อผู้ซึ่งเป็นผู้นำของครอบครัว ผู้ซึ่งเป็นบุคคลที่จะต้องนำพาครอบครัวฝ่าฟันอุปสรรค ภัยอันตราย ให้รอดพ้นไปให้ได้ ผู้ซึ่งคอยโอบอุ้มครอบครัวให้มั่นคง อุ้มชูฟูฟักครอบครัวให้ปลอดภัย ทั้งยังต้องคอยให้กำลังใจแก่ครอบครัวยามที่ครอบครัวท้อแท้ ยามพ่อกังวลพ่อก็ต้องทำเป็นปกติ ยามพ่อกลุ้มพ่อก็ต้องแอบไปนั่งคิดคนเดียว ยามพ่อทุกข์พ่อก็ต้องฝืนยิ้ม ยามพ่อป่วยพ่อก็ต้องทำเป็นสบาย ทั้งหมดนี้พ่อไม่ได้ทำเพื่อใครอื่น พ่อทำเพื่อเราทั้งสิ้น เพื่อไม่ให้เราไม่สบายใจไปกับท่าน เพื่อให้เรามีความสุข  

      พ่อจึงมีความหมายที่ยิ่งใหญ่ เพราะท่านเป็นผู้เสียสละ เป็นผู้ให้ ไม่ว่าท่านจะเป็นพ่อแท้ๆของเรา หรือพ่อแผ่นดิน ท่านก็ยังเป็นพ่อ พ่อที่มีหน้าที่ที่จะต้องดูแลลูกๆ ให้ลูกๆของท่านมีความสุข สมบูรณ์ที่สุด ซึ่งที่ท่านทำไปนั้นไม่ใช่เพียงเพราะเป็นหน้าที่ของพ่อ แต่ยังเป็นเพราะความรักของพ่อที่มีให้แก่ลูก

   

                     

นางสาว บัณฑารีย์   ไกรสุวรรณ  เลขที่ 19 ม.4/8